ul. Gen. Józefa Kustronia 4, Bielsko-Biała | tel. +48 603 777 679 | gabinet@medmix.pl
Łysienie bliznowaciejące zalicza się do grupy chorób, w których dochodzi do nieodwracalnej utraty włosów na skutek zastąpienia mieszków włosowych przez tkankę łączną. Łysienie bliznowaciejące to rodzaj łysienia prowadzący do trwałej i nieodwracalnej utraty włosów. To nie często występująca choroba, nie jest ona również łatwa w leczeniu. Diagnozowana głównie u osób z większą podatnością na występowanie uszkodzeń mieszków włosowych.
Łysienie bliznowaciejące pojawia się, gdy dochodzi do trwałego uszkodzenia mieszków włosowych. W efekcie włosy nie są w stanie rosnąć, co wiąże się z ich permanentną utratą. W przypadku łysienia bliznowaciejącego nie można wskazać jednej grupy przyczyn. Takich czynników może być bardzo wiele. Uważa się jednak, że kluczową rolę w zachorowaniu odgrywają między innymi czynniki autoimmunologiczne, za czym przemawia współwystępowanie łysienia bliznowaciejącego wraz z innymi chorobami na tym tle.
Do przyczyn łysienia bliznowaciejącego zalicza się zaburzenia genetyczne, min.:
Łysienie rzekomoplackowate występuje przede wszystkim u kobiet między 30 a 50 rokiem życia. Najczęściej lokalizuje się w okolicy ciemieniowej i nie daje objawów podmiotowych. We wczesnej fazie występują charakterystyczne zmiany rumieniowe i rogowacenie, które są zlokalizowane okołomieszkowo. W obszarach, w których pojawiają się takie zmiany zapalne dochodzi do utraty włosów, bez względu na fazę wzrostu . Choroba atakuje przede wszystkim okolice czołowo-skroniowe. Ogniska szerzą się powoli, a skóra w ich obrębie staje się błyszcząca, ścieńczała, bez widocznych mieszków włosowych i cech stanu zapalnego. Można zaobserwować pojedyncze kępki włosów, układające się w tzw. objaw pędzla.
Chcąc jednoznacznie zdiagnozować łysienie bliznowaciejące, niezbędna jest profesjonalna diagnostyka. Podstawowymi badaniami jest trichoscopia oraz trichogram, które umożliwiają dokładną analizę skóry głowy oraz włosów wraz z cebulkami. Pozwalają one na stwierdzenie obecności tkanki bliznowatej w obszarze chorobowym, oraz stwierdzenie utraty mieszków włosowych. Rozpoznanie łysienia bliznowaciejącego następuje również na podstawie badania histopatologicznego.
Leczenie łysienia bliznowaciejącego nie przynosi zadawalających wyników. Jeżeli mieszki włosowe zostaną zastąpione przez tkankę włóknistą, utrata włosów jest nieodwracalna i nie ma szans na ponowny wzrost włosa. Wczesne wdrożenie leczenia może zatrzymać proces łysienia i uratować mieszki włosowe, które jeszcze nie zostały objęte procesem włóknienia. Niestety nie określono schematów leczenia bliznowaciejącego, których skuteczność byłaby w 100 % potwierdzona, ale skojarzenie leczenia kilkoma preparatami w różnej postaci może dać zadawalające efekty. Terapia farmakologiczna łysienia bliznowaciejącego polega na zahamowaniu postępu zmian i w miarę możliwości usunięciu przyczyny ich występowania.
W leczeniu łysienia bliznowaciejącego wykorzystuje się również zabiegi chirurgiczne, które polegają na usunięciu zbliznowaciałej tkanki i przeszczepieniu płata skóry owłosionej lub włosów. W przypadku występowania mieszków włosowych można zastosować: mezoterapię, mezoterapię Dr Cyj, terapię lampami LED. Oczywiście, jak w każdym przypadku program leczenia jest opracowany po dokonaniu pełnej diagnostyki, którą możesz wykonać za pomocą specjalistów z kliniki MD MEDMIX.
Wróć do poprzedniego artykułu: Atopowe zapalenie skóry głowy – leczenie.